Franciszek Starowieyski

Franciszek Starowieyski pochodził ze szlacheckiej rodziny, używającej herbu Biberstein. W trakcie II Wojny Światowej trafił wraz z rodziną do Krakowa, gdzie następnie w latach 1949-1952 odbył studia na Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Adama Marczyńskiego i Wojciecha Weissa. Naukę kontynuował następnie w Warszawie na ASP u Michała Byliny, u którego uzyskał dyplom w 1955 roku. Swoje artystyczne życie dzielił między Polskę a Francję. Działał w przestrzeni malarstwa, rysunku i plakatu. Uznaje się go wręcz za jednego z najważniejszych przedstawicieli "polskiej szkoły plakatu". Jego dzieła wyróżniają się bogatą, wręcz barokową kompozycją i prymatem rysunkowej, rozedrganej linii, która wijąc się i przenikając formy tworzy wyobrażenie postaci i przestrzeni, w której się one znajdują. Artysta był szczególnie zafascynowany pięknem kobiecego ciała. Rozmaite akty, o niezmiernie dekoracyjnej, nie pozbawionej silnie erotycznego elementu formie, stanowią ważny element jego twórczości. W swojej twórczości łączył elementy barokowej estetyki z surrealistycznością tematu przedstawienia.